Προσευχή κατά της Γλωσσοφαγιάς και το κακό μάτι

ΨΑΛΜΟΣ 17(ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΑΥΙΔ)

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ.ΓΙ’ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΑΔΙKΑ ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ.ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΦΑΓΙΑΣ.ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ.

2.Σε αγαπω και θα σε αγαπω ολονεν περισσοτερο, Κυριε. Σε , ο οποιος εισαι η ακαταγωνιστος δυναμις και ενισχυσις μου.

3.Ο Κυριος είναι η ασαλευτος πετρα, επι της οποιας ακλονητως εστερεωθην , και το οχυρον καταφυγιον μου και ο ελευθερωτης μου. Ο Θεος είναι βοηθος μου και θα ελπιζω παντοτε εις αυτόν Αυτος είναι ο υπερασπιστης μου και η ισχυρα δυναμις, η οποια ως άλλο κερας εξασφαλιζει την σωτηριαν μου. Αυτος με προστατευει και τρεχει εις αντιληψιν μου.

4.Δι’αυτό με υμνους ευχαριστιων και δοξολογιας θα επικαλεσθω τον Κυριον, όταν θα κινδυνευω, και ασφαλως θα σωθω από τους εχθρους μου.

5.Με ειχαν κυκλωσει οι πονοι και η αγωνια του θανατου, κινδυνοι δε , τους οποιους ανθρωποι ανομοι και πονηροι εξαπελυσαν σαν ορμητικους χειμαρρους κατ’εμου, με ερριψαν εις ταραχην μεγαλην.

6.Με περιεκυκλωσαν φοβοι και συνταρακτικαι αγωνιαι εκ του κινδυνου, που διετρεξα να με καταπιη ο Αδης και με επροφθασαν παγιδες που ενεκρυπτον τον θανατον, και εκινδυνευσα να πιασθω εις αυτας.

7.Και εν μεσω της μεγαλης θλιψεως μου επεκαλεσθην τον Κυριον και με ποθον πολυν εφωναξα προς τον Θεον μου ηκουσε την φωνην μου από την εν ουρανοις αγιαν κατοικιαν του και η γοερα κραυγη μου εφθασεν ενωπιον του και εισηλθεν εις τα ωτα αυτου.

8.Και με τα ματια της πιστεως ειδον την αθεατον εις τους σωματικους οφθαλμους εικονα της καταβασεως και παρουσιας του.Εσεισθη και ηρχισε να τρεμη ολοκληρος η γη και τα βουνα συνεταραχθησαν εκ θεμελιων. Διοτι ωργισθη κατ’ αυτων ο Θεος.

9.Εσηκωθη υψηλα καπνος από την οργην του και θα φουντωση πυρ καταστρεπτικον ευθυς ως εμφανισθη το προσωπον του, θα κατακαη κάθε τι, επι του οποιου θα επιπεση η τιμωρος οργη του.

10.Και εχαμηλωσε τους ουρανους και κατεβη και σκοτεινον συννεφον απλωνεται κατω από τους ποδας του, διοτι μυστηριωδης ανεξερευνητος και ακαταληπτος είναι η φυσις του.

11.Και ως βασιλευς ανεβη και εκαθισεν ως επι αρματος ουρανιου επι των Χερουβειμ και επεταξεν, επεταξε γρηγορα σαν να εφερετο από πτερα ανεμων.Ειναι ο Κυριος του υπερφυσικου και του φυσικου κοσμου, δι’αυτό δε και διακονειται από τας ουρανιους και εγκοσμιους δυναμεις, αιτινες ευπειθως υπεικουν εις τα κελευσματα του.

12.Εις σκοτος μυστηριου εκρυβη το απροσπελαστον μεγαλειον του.Τριγυρω του εξηπλωθη η σκηνη του , όχι από υφασματα και δερματα, ως αι ανθρωπιναι σκηναι, αλλ’ από σκοτεινα και γεματα νερο συννεφα, που υψουνται μετεωρα εις τον αερα και μεταφερονται από τους πνεοντας ανεμους.

13.Απο την εκτυφλωτικην και πανταχου απαστραπτουσαν λαμπροτητα της παρουσιας του επερασαν κατακοκκινα τα συννεφα και εξαπελυθησαν χαλαζα και αναμμενα καρβουνα προς εξαφανισμον των εχθρων του.

14.Και εβροντησεν από τον ουρανον ο Κυριος και ο Υψιστος αφηκε την τρομεραν φωνην του.

15.Εξεπεμψε κατ’ αυτων τα βελη του και τους εσκορπισε εξαπελυσε κατ’ αυτων πληθος αστραπων και συνεταραξεν εν ασυγκρατητω πανικω την ανομον και ασεβη παραταξιν των.

16.Και τα επι της γης υδατα δια μιας εξητμισθησαν, ώστε εφανησαν οι απεξηραμμενοι πυθμενες των πηγων των, και εξεσκεπασθησαν τοσον πολύ οι βυθοι των θαλασσων και των ωκεανων , ώστε γυμνα και ξηρα ανεφανησαν τα θεμελια της οικουμενης από την επιτιμησιν σου, Κυριε, από εν και μονον φυσημα της τρομερας οργης σου.

17.Και εν μεσω της τρομερας ταυτης καταστροφης εγω διετηρηθην σωος.Εστειλεν ο Κυριος εκ του αγιου υψους του τον αγγελον του και με επηρε, με επηρε στοργικως και με εσωσεν από υδατα πολλα, εις τα οποια εκινδυνευον να πνιγω.

18.Με εγλυτωσεν από τους ισχυρους εχθρους μου και από εκεινους, οιτινες με εμισουν και ασφαλως θα με εξωντωναν,διοτι ειχον ενισχυθη και στερεωθη πολύ περισσοτερον από εμε.

19.Με επροφθασαν εις ημεραν, που υπεφερα πολύ και οι κυκλουντες με κινδυνοι ειχον καταληξει εις το απροχωρητον, και ο Κυριος εγινε το κατ’ αυτων στηριγμα μου και η ακαταμαχητος προστασια μου.

20.Και από την στενοχωριαν μου με εξηγαγεν εις πλατος ανακουφισεως και ασφαλειας.Και με εγλυτωσε, θα με γλυτωση δε και εις το μελλον, διοτι ως ευσπλαγχνος και ελεημων με ηγαπησε.



21.Και θα μου ανταποδωση ο Κυριος συμφωνα με την προθεσιν και την προσπαθειαν μου να πορευωμαι κατά το θελημα του και να προοδευω εις πασαν αρετην και συμφωνα με την διαθεσιν και φροντιδα μου, όπως φυλαξω τας χειρας μου αγνας και καθαρας από πασαν δολιοτητα και αδικιαν, θα με ανταμειψη ο Κυριος.

22.Διοτι εφυλαξα τας εντολας του Κυριου και δεν ησεβησα ποτε εις τον Θεον μου.

23.Διοτι δεν ελησμονησα ποτε, αλλ’ ειχα παντοτε προ των οφθαλμων μου ολας τας δικαιας κρισεις, τας οποιας εκαμεν ο Θεος και δι’ ατομα και δια λαους ολοκληρους και οσα δικαιουται ως Κυριος και δημιουργος μας να αξιοι όπως φυλαττη ο καθενας μας , δεν εφυγαν ποτε από τον νουν μου και από την καρδιαν μου.

24.Και όπως εις το παρελθον ουτω και εις το μελλον θα ειμαι παντοτε αμεμπτος εις τας μετ’ αυτου σχεσεις μου και θα προφυλαττωμαι παντοτε από την ανομιαν, η οποια λογω του προπατορικου αμαρτηματος εγινε πλεον ιδικη μου και δευτερα φυσις μου.

25.Και θα μου ανταποδωση ο Κυριος συμφωνα με την προθεσιν και προσπαθειαν μου να πορευωμαι κατά το θελημα του και να προοδευω εις πασαν αρετην , και συμφωνα με την σπουδην μου όπως φυλαξω τας χειρας μου αγνας και καθαρας ενωπιον των οφθαλμων του, οι οποιοι παρακολουθουν και εποπτευουν τα παντα.

26.Ω Κυριε , όπως συμπεριφερονται προς σε οι ανθρωποι , τοιουτος και συ δεικνυεσαι προς αυτους. Εις τον αφωσιωμενον εις σε και τον φιλευσπλαγχνον , οσιος και φιλευσπλαγχνον θα παρουσιαζεσαι παντοτε και συ. Προς τον αθωον και ηθικως αμεμπτον , αθωος και αμεμπτος θα δεικνυεσαι και συ.

27.Και με τον εκλεκτον εκλεκτος θα εισαι παντοτε και συ. Και απεναντι του στρεβλου και διεστραμμενου ανθρωπου , αναποδος θα εμφανισθη και η δικη σου ευθεια και δικαια εν πασι συμπεριφορα.

28.Διοτι συ τον τεταπεινωμενον και επικαλουμενον την προστασιαν σου λαον, τον σωζεις και τον ευλογεις παντοτε,  ενώ τους οφθαλμους που με αγερωχιαν σηκωνουν υψηλα οι υπερηφανοι, τους ταπεινωνεις και τους εξαναγκαζεις να χαμηλωνουν εντροπιασμενοι προς την γην.

29.Δι’ αυτόν τον λογον θα εξακολουθης συ , Κυριε ο Θεος μου, να χυνης ελαιον ευημεριας και χαρας εις τον λυχνον της υπαρξεως μου , συ θα φωτιζης και θα αποδιωκης από τον δρομον της ζωης μου το σκοτος της συμφορας , της πλανης και του θανατου.

30.Διοτι δια της βοηθειας σου θα γλυτωνω και θα απαλλασσωμαι από οιονδηποτε πειρασμον και με την προστασιαν και ενισχυσιν σου του Θεου μου θα υπερπηδω κάθε εμποδιον και δυσκολιαν, που ως άλλο ανυπερβλητον τειχος θα παρεμβαλλεται εις την πορειαν μου.

31.Του Θεου μου αι μεθοδοι και αι οικονομιαι είναι αμεμπτοι αι υποσχεσεις και αι επαγγελιαι του Κυριου εχουν δοκιμασθη και ευρεθησαν υπο της πειρας των γενεων παντοτε αληθευουσαι.Το υπεσχεθη και δι’ αυτό είναι υπερασπιστης ολων οσοι ελπιζουν εις αυτόν.Ειναι δε η υπερασπισις και βοηθεια του ακαταγωνιστος.

32.Διοτι ποιος άλλος είναι Θεος εκτος του Κυριου? Και ποιος άλλος είναι Θεος αληθινος και πανισχυρος εκτος του Θεου μας?

33.Ο Θεος με περιβαλλει τριγυρω ολοκληρον ως δια ζωνης με δυναμιν ακαταγωνιστον και αυτος κατεστησεν αμεμπτον τον δρομον της ζωης μου, ελευθερον από κάθε δυσχερειαν και σκανδαλον.

34.Αυτος καταρτιζει και ενδυναμωνει τους ποδας μου, διδων εις αυτους την ευκινησιαν και ταχυτητα της ελαφου, ώστε ευχερως να υπερπηδω τους κινδυνους, και αυτος με αναβιβαζει εις ορη υψηλα και εις ασφαλεις από κάθε απειλην τοπους.

35.Αυτος γυμναζει και ασκει τας χειρας μου να πολεμουν νικηφορως και κατεστησε τους βραχιονας μου δυνατους και αθραυστους ως να ησαν τοξον χαλκουν ευλυγιστον και ασυντριπτον.

36.Και ηυδοκησας, Κυριε, να με υπερασπισης οπλιζων με δι’ ασπιδος σωτηριας. Και η δεξια σου με υπεβαστασε και με εκρατησε από την χειρα, και η πατρικη παιδαγωγια και καθοδηγησις σου με συμβουλας η και τιμωριας με εσηκωσεν ορθιον και με διωρθωσε τελειως. Και η παιδεια σου αυτή θα εξακολουθη να με διδασκη.

37.Συ απεμακρυνας τας παγιδας και τα σκανδαλα που μου επροκαλουν στενοχωριας και κινδυνους και ουτω κατεστησας ευρυχωρους και πλατεις κατωθι των ποδων μου τους τοπους των περασματων μου, και δεν εκουρασθησαν ουδε εξησθενησαν τα πελματα μου.

38.Κατεδιωξα τους εχθρους μου και τους κατεφθασα φευγοντας εν πανικω και δεν εστρεψα οπισω εως οτου εξωντωθησαν και εξελιπον.

39.Τους εσφιγξα και τους ελυωσα κυριολεκτικως και δεν ημπορεσαν να σταθουν, αλλ’ επεσαν κατω από τους ποδας μου.

40.Και με εζωσες τριγυρω με δυναμιν δια να πολεμω νικηφορως, τους επεδικλωσες και επεσαν υπο τους ποδας μου ολοι εκεινοι, οι οποιοι επαναστατουν εναντιον μου.

41.Και ετρεψας εις φυγην τους εχθρους μου, οι οποιοι πανικοβλητοι εστρεψαν προς εμε τα νωτα των, και παρεδωκας εις καταστροφην και ολοτελη ολεθρον εκεινους, οι οποιοι με εμισουν.

42.Και εν τη απελπισια των εφωναξαν ζητουντες την βοηθειαν σου και δεν υπηρξε σωτηρ δι ‘αυτους με αγωνιωδη κραυγην απηυθυνθησαν προς τον Κυριον, και δεν τους εισηκουσε.

43.Και τους συνετριψα σαν λεπτον χνουδι που το φυσα και το σκορπιζει ο ανεμος τους κατεπατησα και τους μετεβαλα εις ψιλην σκονην, σαν αυτην, εις την οποιαν μετατρεπεται η λασπη, που καταπατειται εις τους πλατεις και πολυσυχναστους δρομους.

44.Με εγλυτωσες από τας εμφυλιους διαμαχας του Ιουδαικου λαου, τον οποιον οι συγγενεις του Σαουλ εζητουν να διαιρεσουν.Συ με εγκατεστησας αρχηγον και κεφαλην εθνων, ώστε να κυριαρχω επι των γειτονικων βασιλεων.Λαος μακρυνος, τον οποιον δεν ειχον γνωρισει ποτε, υπεδουλωθη εις εμε και μου προσεφερε φορον υποταγης.

45.Ευθυς ως ηκουσε περι εμου και η περι των νικων μου φημη εφθασεν εις τα ωτα του, εγινεν υπηκοος μου. Υιοι αλλογενεις και ξενοι εκ φοβου υπεκριθησαν εις εμε τον φιλον και εξ αναγκης υπεταγησαν.

46.Υιοι  αλλοεθνεις κατεστησαν αχρηστοι ως πεπαλαιωμενα και μαραμενα φυλλα και δεν ημπορεσαν να σταθουν ακλονητοι εις τους ποδας των, αλλ’ ως χωλοι εσκονταπτον και ετρικλιζον εις τους δρομους των.

47.Ζη εις τον αιωνα ο Κυριος. Και είναι αξιος να ευλογηται και να δοξαζεται ο Θεος μου.Και ας ανυμνηθη το υψος και το μεγαλειον του Θεου, οστις με εσωσεν.

48.Ο Θεος, ο οποιος με υπερασπιζει εκδικουμενος τους εχθρους μου και ο οποιος υπεταξεν εις εμε λαους.

49. αυτος είναι ο ελευθερωτης και ρυστης μου από εχθρους, οι οποιοι γεματοι οργην και ασυγκρατητον λυσσαν παραφερονται κατ’ εμου Συ θα με υψωσης νικητην κατ’ εκεινων, οι οποιοι επαναστατουν κατ’ εμου από ανδρα αδικον και μοχθηρον γλυτωσε με.

50.Δια τουτο θα σε ευχαριστησω και θα σε δοξολογησω ενωπιον πολλων εθνων, Κυριε, και θα ψαλω υμνους εις το Ονομα σου.

51.Αινους θα αναπεμψω εις δοξαν Θεου, ο οποιος συνετελεσε μεγαλειωδεις και εκπληκτικας σωτηριας υπερ του βασιλεως, που αυτος ανεδειξε, και ο οποιος δεικνυει ελεος εις τον υπ’ αυτου χρισθεντα, εις τον Δαβιδ και εις τους απογονους του εις αιωνιας γενεας. 

 πηγη:το ψαλτηριον του προφητου και βασιλεως ΔΑΥΊ΄Δ μετα συντομου ερμηνειας, Συγγραφευς  ΠΑΝ.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ (εκδοσις εικοστη εκτη)